https://www.youtube.com/watch?v=D8Q3ZeQqkEs&list=PL0RKUV3RDXbHu2QCED74GQUkx6LRgkq2e&index=11
Author: როლან დ'არბანი
მარტოხელა ქუჩის ფიქრები. Vol.4
მარტოხელა ქუჩის ფიქრები. Vol.3
მარტოხელა ქუჩის ფიქრები. Vol.2
სადილი ცათამბჯენზე
მსოფლიოს ყველა დროის უმდიდრესი ადამიანი თავისივე ბაღში შვილთან ერთად სკამზე იჯდა და ხელჯოხით მიწაზე რაღაც ფიგურებს ხაზავდა. რომ გეკითხათ, ვერც გიპასუხებდათ, რა ფიგურები იყო. ჯონ დევისონ როკფელერი ფიქრებით სულ სხვაგან იყო. 92 წლის ჯონს მაღალსაყელოიანი თეთრი პერანგი, შავი ჰალსტუხი, ჟილეტი და 4-ღილიანი პიჯაკი ეცვა. ჟილეტის ჯიბიდან, სადაც საათი ედო, ოქრის ძეწკვი მოუჩანდა. პიჯაკის ღილები შეხსნილი ჰქონდა. ქუდი გვერდით ედო. უმცროს ჯონს მამისგან განსხვავებით სერთუკი ეცვა, პერანგის საყელო მომრგვალებული ჰქონდა და ქვაბურა ქუდი ეხუდა. 58 წლის უმცროს ჯონს კმაყოფილი სახე ჰქონდა. ბაღში მათ გარდა არავინ იყო. ჩარლი, უმცროსი ჯონის მძღოლი, ცხადია, სათვალავში ჩასაგდები არ იყო. აბა, ვინ აქცევს ყურადღებას მომსახურე პერსონალს. ჩარლი მოშორებით იდგა. ისეთ მანძილზე, პატრონები თავისი იქ ყოფნით რომ არ შეეწუხებინა და ამავე დროს, დაძახების შემთხვევაში, მყისიერად მათთან გაჩენილიყო. სადღაც ქვევიდან კი
უმაღლესი განათლება. რონ ბასტი
− უნივერსიტეტში შარვლის ხეხვის მეტს არაფერს ვაკეთებდით - თქვა ჯენინგსმა. თან ხელებს იბანდა - მთელი ამ საბიუჯეტო შემცირებების შემდეგ, ისინი ბევრს ვერაფერს გასწავლიან. უბრალოდ ნიშნებს გვიწერდნენ. მეტი არაფერი. − აბა, როგორ სწავლობდით? − არ ვსწავლობდით. თუმცა შეგიძლიათ ნახოთ, როგორ ვმუშაობ. კარი მედდამ შემოაღო. − ექიმო ჯენინგს, საოპერაციოში ხართ საჭირო.
მადლიერება. ენდრიუ ჰანტი
შალის გადასაფარებელი, რომელიც ახლახანს მისცეს საქველმოქმედო ფონდში, მოხერხებულად უფარავდა მხრებს, მაღალყელიანი ფეხსაცმელი კი, რომელიც დღეს ნაგვის ურნაში იპოვა, საერთოდ არ უჭერდა. ქუჩის ლამპიონები სასიამოვნოდ უთბობდა სულს გამყინავი სიბნელის შემდეგ. პარკში სკამის საზურგეც ასეთი ნაცნობი იყო მისთვის. − მადლობა ღმერთო - გაიფიქრა მან - ცხოვრება მშვენიერია.
რანდევუ. ნიკოლ ვედლი
ტელეფონმა დარეკა. − ალო - ნაზად თქვა ქალმა. − ვიქტორია, მე ვარ. მოდი, შუაღამეს სანაპიროზე შევხვდეთ. − კარგი, ძვირფასო. − ჰო, ერთი ბოთლი შამპანურიც გამოაყოლე. − არ დამავიწყდება, ძვირფასო. ამაღამ შენთან მინდა ყოფნა. − იჩქარე, ლოდინის დრო არ მაქვს - კაცმა ყურმილი უხეშად დააგდო. ქალმა ამოიოხრა. შემდეგ გაიღიმა: − საინტერსოა, ვინ იყო.
დასაწყისი. ენრიკე კავალიტტო
ქალი მასზე გაბრაზებული იყო. თავიანთ იდილიურ ცხოვრებაში თითქმის ყველაფერი გააჩნდათ, მაგრამ, ქალს ერთადერთი წყურვილი ჰკლავდა - იმის, რაც მათ არასდროს ჰქონიათ. მის დასაუფლებლად მხოლოდ კაცის სიმხდალე უშლიდათ ხელს. ქალმა გადაწყვიტა მშვიდი და ცბიერი ყოფილიყო. სრულიად შიშველმა ნაყოფს ხელი მოკიდა. − ადამ - ხმადაბლა დაუძახა კაცს.
საღამოს სიურპრიზი. ჰილარი კლეი
ძვირფასი კოლგოტი მკვრივად და ვნებისაღმძვრელად შემოეტმასმა თეძოებს - მშვენიერი აქსესუარია საღამოს კაბისთვის. ყველაფერი - ბრილიანტის საყურეებიდან დახვეწილი ფეხსაცმლის ჩათვლით, წვრილ და მაღალ ქუსლებზე - უბრალოდ ბრწყინვალე იყო. შეღებილი თვალებით ათვალიერებდა საკუთარ ანარეკლს სარკეში, წითლად შეღებილი ტუჩები ვნებიანად გამოიყურებოდა. მოულოდნელად, უკნიდან ბავშვის ხმა შემოესმა: − მამა!